...μέσα στο νεράκιιιιι, πλέουμε αγκαλιάαααα...

Τελικά, αυτό το καλοκαίρι το φοβόμουν άνευ λόγου και αιτίας. Φοβόμουν μήπως το περάσω Αθήνα ή μην δεν πάω διακοπές. Τίποτα από τα δύο δεν συνέβει και οφείλω να ομολογήσω πως είμαι ΕΥ-ΤΥ-ΧΙ-ΣΜΕ-ΝΗ.
Ουσιαστικά πέρασα το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών στο πατρικό μου, μαζί με τα αδέρφια μου και τους φίλους μου, όλη την ημέρα στη θάλασσα και όλη τη νύχτα σε μπαράκια δεξιά και αριστερά. Αλλά το καλύτερο όλων ήταν οι διακοπούλες μαζί με την φιλενάδα μου. Τρείς μέρες Ιθάκη τον Ιούλιο, και μια εβδομάδα Ζάκυνθο τον Άυγουστο. Με τα σακίδιά μας φορτωμένα πάνω στο μηχανάκι, έκανα τις πιο όμορφες διακοπές της ζωής μου.
Ψέμματα δεν θα πω. Έχω ξεθεωθεί. Χρειάζομαι διακοπές για να ηρεμήσω από τις διακοπές μου, αλλά αν έπρεπε τώρα να ξαναφύγω, έφευγα.
Αυτάαααααααααααα...

Zorec-Norec To the rescue, here I am....