Επιστροφή στο μπουρδέλο.

Επιστρέφω Αθήνα απόψε. Δεν θέλωωωω! :(
Την σιχαίνομαι αυτή την πόλη.

Μισώ τα νοσοκομεία

Αυτό είχα να πω. Όλο μου το άχτι εξαντλήθηκε στον τίτλο.

"Les Mondes Englοutis" ή αλλιώς "Ταξίδι στο κέντρο της γης"

Ή αλλιώς το αγαπημένο μου παιδικό όλων των εποχών.

Χρόνια τώρα έψαχνα, μάταια, να βρω κάποιον να το θυμάται. Είχα αρχίσει να φοβάμαι πως δεν υπήρξε ποτέ και πως το είχα φανταστεί. Τελικά μια ενδελεχέστατη έρευνα στο internet έφερε κάποια αποτελέσματα. Παραθέτω κάποια links προκειμένου να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι μικρότεροι. Δυστυχώς το τραγούδι της έναρξης δεν κατάφερα να το βρω στα ελληνικά αν και έχω βρει τους στίχους. Τραγουδούσε η Λία Βίσση.
******Το ελληνικο τραγουδι βρεθηκε!!! Παραθέτω το link. Enjoy!!!********

ΣΑΝ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ ΣΟΥ ΘΑ ΔΩ...
ΝΑ 'ΧΕΙΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
ΘΑ ΔΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΠΕΡΝΩ

ΔΩΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ ΣΤΗ ΓΗ...
ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΜΙΓΟΥΜΕ
ΕΛΑ ΚΑΙ 'ΣΥ ΜΑΖΙ.

ΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΤΗΣ ΓΗΣ
ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ
ΜΗ ΔΙΣΤΑΖΕΙΣ
ΜΠΟΡΕΙΣ
ΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ
ΜΗ ΔΙΣΤΑΖΕΙΣ
ΜΠΟΡΕΙΣ

Dylan Dog

Ένα μικρό αφιέρωμα στον χάρτινο μου έρωτα που φέτος έκλεισε 20 χρόνια κυκλοφορίας. Πρώην ντετέκτιβ της Scotland Yard, νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ με ειδίκευση στα παραφυσικά φαινόμενα. Έχει 5,5 αισθήσεις, όταν δεν είναι καλά παίζει κλαρινέτο (αν και ξέρει να παίζει μόνο ένα τραγούδι) ή προσπαθεί να μοντάρει ένα ξύλινο μοντέλο γαλέρας. Είναι διαρκώς άφραγκος, έχει για βοηθό του έναν αποτυχημένο πρώην κομικό, μισεί τις νυχτερίδες και πηδάει τις καλύτερες γκόμενες. Κάθε τεύχος είναι σχεδιασμένο από διαφορετικό σκιτσογράφο, από τους 17 που εργάζονται για την δημιουργία του. Από τα 432 τεύχη που κυκλοφορούσαν όταν έπαψα να μπορώ να τα αγοράζω (6 χρόνια πρίν, δηλαδή), εγώ έχω στην κατοχή μου μόλις 121. Είχαν κυκλοφορήσει και στην ελλάδα κάποια τεύχη, αλλά δεν πήγαν καλά (μάλλον μόνο εγώ τα αγόρασα) και δεν ξανακυκλοφόρησαν. Κρίμα...

...Άααααααχχχχχχ! ΑΓΑΠΩ!

Χωρίς λόγια

Αυτό το video μου αρέσει πολύ.

Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιάαααα...

Πήγα για μπάνιο σήμερα (παρεμπιπτόντως ήταν το δεύτερό μου) και πέρασα υπέροχα. Πήγα σε μια παραλία που ήμουν πραγματικά ολομόναχη. Η θάλασσα κρύσταλλο, ιστιοφόρα περνούσαν στα ανοιχτά, είχα την αγαπημένη μου μουσική στα ακουστικά, παγωμένο καφέ και τα τσιγάρα. Τόση ηρεμία είχα καιρό να νιώσω.

Γέφυρες

Χτίζουμε γέφυρες. Ή τις γκρεμίζουμε. Τις διασχίζουμε ή τις φοβόμαστε. Κάποιες αποτελούν όνειρο αιώνων. Κάποιες είναι πιά μόνο αναμνήσεις. Μπορούν να είναι ξύλινες, πέτρινες, μεταλλικές, τσιμεντένιες ή νοητές. Ίσως να είναι στοιχειωμένες ή να αποτελούν ευκαιρία για γιορτή. Σώζουν ζωές. Μικραίνουν τις αποστάσεις και διευκολύνουν τη ζωή μας. Άλλες, είναι έργα τέχνης, πολιτισμικά μνημεία, επιτομή της τεχνολογίας ή απλώς ο ορισμός της κακοτεχνίας. Επικοινωνούν αγαθά, ανθρώπους, ιδεές. Αυτή είναι η δική μου γέφυρα. Στην απόλυτη στιγμή του μεγαλείου της. Στα εγκαίνιά της. 07/08/2004


YΣ: Για να μην ξεχνιόμαστε, η φωτογραφία είναι του κου Νίκου Δανιηλίδη. Επίσης για οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το ζήτημα μπορείτε να επισκευθείτε την σελίδα www.gefyra.gr

Καλοκαίρι

Μου αρέσει το καλοκαίρι. Να φοράω μόνο το μαγιώ, το παρεό και τις ξεχαρβαλωμένες σαγιονάρες μου και να γυρνάω σπίτι πολύ μετά την δύση του ήλιου.
Μου αρέσει η γεύση που έχει το δέρμα μου. Πολύ αλάτι και μια χημική απομίμηση ινδικής καρύδας από τους τόνους αντηλιακό που απλώνω πάνω μου.
Μου αρέσει ο πρωτόγονος φόβος για το σκοτάδι, το άγνωστο και τη θάλασσα που νιώθω κάθε φορά που κάνω βραδινό μπάνιο.
Μου αρέσει να τρέχω πανικόβλητη πάνω-κάτω για να αποφύγω σμήνη ξετρελαμένων εντόμων που λιμπίζονται τα ζαχαρωμένα υγρά, από γινωμένα ροδάκινα, που στάζουν στο σαγόνι μου.
Μου αρέσει να τρώω αλμυρά, ζουμερά, ψητά καλαμπόκια και να χαμογελάω όσο πιο πλατιά μπορώ, για να δείχνω τα μαυρισμένα, από το καλαμπόκι, δόντια μου, στους ξεκαρδισμένους φίλους μου.
Μου αρέσει να φοράω τη μάσκα και να χάνομαι για ώρες σε υποβρύχιες εξερευνήσεις. Να κολυμπάω ανάμεσα σε κοπάδια ψαριών και να μην βγαίνω από το νερό προτού μελανιάσω από το κρύο.
Μου αρέσει το ουζάκι και η ποικιλία σε ξαπλώστρες δίπλα στο κύμα. Και ύστερα να λιώνω στον ύπνο κάτω από την ομπρέλα.
Μου αρέσει να παίζουμε μπουγέλα με τους φίλους μου. Κατά προτίμηση με νερό και όχι με μπύρα ή Coca cola.

Φέτος, μάλλον θα περάσω το καλοκαίρι στην Αθήνα. Και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου...

SOS

Έχω ξεμείνει στην δουλειά. Έχω έναν τόνο χαρτιά για αρχειοθέτηση. Έχω μείνει μόνη μου. Δεν έχω κλειδιά. Δεν σηκώνει κανείς το τηλέφωνό του για να δω τι θα κάνω. Πως θα κλειδώσω? Πως θα φύγω? Με βλέπω να κοιμάμαι εδώ απόψε. Βοήθεια... :(