Panic attack

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους φοβίες. Εγώ φοβάμαι τις κατσαρίδες, τα ύψη, το σκοτάδι, τη σιωπή, τα κίνητρα των ανθρώπων, την αρρώστια γενικά, τον καρκίνο ειδικά και το θάνατο.
Είναι μέρες τώρα που μου έχουν μπεί υποψίες για ένα πολύ δικό μου άτομο. Πως είναι άρρωστο και πως μπορεί να πεθάνει. Εξετάζω συμπτωματολογία, συγκρίνω στο ίντερνετ, ψάχνω μελέτες, θεραπείες, κόστη, γιατρούς, πιθανότητες επιβίωσης. Όλα ένα "πως-που-γιατι". Και τα κάνω όλα με την μεθοδικότητα και την ψυχραιμία γερμανού γραφειοκράτη. Είμαι η Χέλγκα, ερευνήτρια από την Φρανκφούρτη, για να μην είμαι εγώ που καταρρέω.
Έχω δύο μέρες ακόμα μέχρι να συνοδεύσω το άτομο αυτό στο γιατρό για εξετάσεις. Δύο μέρες στις οποίες θα ζω στην αμφιβολία. Δύο μέρες στις οποίες δεν έχω την δυνατότητα να μοιραστώ τους φόβους μου μαζί του, αφενός για να μην το πανικοβάλλω άδικα, αλλά και για να μην με περάσει για υποχόνδρια στην καλύτερη (ή για δέσιμο στην χειρότερη).
Ένα από τα πράγματα που αγαπώ είναι να έχω δίκιο. Η πνευματική ματαιοδοξία μου σπάει κόκκαλα. Αλλά θα άλλαζα όλες τις φορές που είχα δίκιο και το χάρηκα για να μην έχω δίκιο αυτή τη φορά.