Ένα μικρό αφιέρωμα στον χάρτινο μου έρωτα που φέτος έκλεισε 20 χρόνια κυκλοφορίας. Πρώην ντετέκτιβ της Scotland Yard, νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ με ειδίκευση στα παραφυσικά φαινόμενα. Έχει 5,5 αισθήσεις, όταν δεν είναι καλά παίζει κλαρινέτο (αν και ξέρει να παίζει μόνο ένα τραγούδι) ή προσπαθεί να μοντάρει ένα ξύλινο μοντέλο γαλέρας. Είναι διαρκώς άφραγκος, έχει για βοηθό του έναν αποτυχημένο πρώην κομικό, μισεί τις νυχτερίδες και πηδάει τις καλύτερες γκόμενες. Κάθε τεύχος είναι σχεδιασμένο από διαφορετικό σκιτσογράφο, από τους 17 που εργάζονται για την δημιουργία του. Από τα 432 τεύχη που κυκλοφορούσαν όταν έπαψα να μπορώ να τα αγοράζω (6 χρόνια πρίν, δηλαδή), εγώ έχω στην κατοχή μου μόλις 121. Είχαν κυκλοφορήσει και στην ελλάδα κάποια τεύχη, αλλά δεν πήγαν καλά (μάλλον μόνο εγώ τα αγόρασα) και δεν ξανακυκλοφόρησαν. Κρίμα...
...Άααααααχχχχχχ! ΑΓΑΠΩ!
3 σχόλια:
ενδιαφέρον φαίνεται!αν και η ειδική για τα κόμικς είναι η έτερη άθλια κόρη και Ιέρεια erisabetsu...
Για μένα ο Dylan ήταν ιεροτελεστεία. Έπαιρνα από το μαγαζί το περιοδικό και το μετέφερα με πολύ προσοχή ως το σπίτι μην τσαλακωθεί. Κλείδωμα στο δωμάτιο, εφόσον πρώτα έκανα τις σχετικές εξηγήσεις με τους συγκατοίκους ότι όποιος με ενοχλήσει την έκατσε και έπειτα με πάσα σεμνότητα και ταπεινότητα ζούσα τον έρωτά μου. Έδώ που τα λέμε δεν μπορούσα παρά να είμαι σεμνή γιατί με γκόμενο από σινική μελάνι δεν μπορείς και να ξεσαλώσεις. (ΙΙΙΙΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!)
ο Ντύλαν Ντογκ μαζί με τον Γκρούτσο είναι από τους καλύτερους μου φίλους . Μου εχουν κάνει παρέα αλλά και με έχουν παρασύρει στους εφιάλτες τους πάρα πολλές φορές ...
Δημοσίευση σχολίου