Κινεζικα(?) παραμύθια!!!!

Τοσοδούλια! Ααααχ....

Κάτι πολύ όμορφο... Kwoon - I lived on the moon

Ένθεος ηδονισμός

Αν θα έπρεπε να βάλω ταμπελάκι στον εαυτό μου, θα με χαρακτήριζα ως ηδονίστρια. Προτιμώ την ηδονή από τον πόνο. Και δεν μιλάω σεξουαλικά. Μιλάω για τις επιλογές στη ζωή μου. Πάντοτε από τον εύκολο δρόμο, χωρίς κόπο, με απολαύσεις εφήμερες.
Συνήθως το να είσαι ηδονιστής (με την φιλοσοφική έννοια) προϋποθέτει ή ίσως δημιουργεί τις συνθήκες ώστε να είσαι άθεος. Έχεις συνείδηση, αλλά διαφορετικού επιπέδου από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο θεό (ο οποίος πάντα απαιτεί από εσένα να ακολουθήσεις ένα πρότυπο συμπεριφοράς, ανάλογα με το θρήσκευμά σου). Και για να μην παρεξηγηθώ όταν λέω διαφορετικού επιπέδου συνείδηση, δεν εννοώ πιο αυστηρή ή πιο χαλαρή. Εννοώ απλά ότι είναι υποκινούμενη από διαφορετικές δυνάμεις, ακόμα και όταν την διέπουν οι ίδιες αρχές.
Τα πραγματικά προβλήματα όμως ξεκινάνε όταν παρά την ηδονιστική μου φύση, πιστεύω πραγματικά στο θεό. Οι επιλογές μου, όσο "αναπαυτικές" και να είναι σκοντάφτουν πάντοτε στην έννοια του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους. Ηρεμία του νου και της ψυχής δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Είτε διαλέγω τον εύκολο δρόμο και η συνείδησή μου μου τις ρίχνει στα αυτιά, είτε διαλέγω τον δύσκολο και το μυαλό μου διαμαρτύρεται τι το ξύπνησα τώρα και καλά κοιμόταν.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως να ξεφύγω από αυτό το προσωπικό μου υπαρξιακό αδιέξοδο. Μάλλον θα πρέπει να κάνω πιο σοβαρές προσπάθειες να γίνω σωστότερος άνθρωπος. Πιο ενεργός, λιγότερο τεμπέλης, λιγότερα λόγια, περισσότερες πράξεις και ουσία. Ή μήπως να αφεθώ σαν τον κλέφτη την άνοιξη και όπου με πάει ο άνεμος, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις? Και αν αυτές επηρρεάζουν τους ανθρώπους που αγαπώ και νοιάζομαι? Αν αυτές επηρρεάζουν την ποιότητα της ζωής μου? Μαλλόν ο ηδονισμός είναι μια έννοια καπαρωμένη μόνο για τους έχοντες αρκετά ώστε να εξαγοράσουν τις ενοχές.


Μήπως τελικά είμαι απλά μαζόχα και το μόνο που θέλω είναι να βρίσκομαι πάντα σε ένα αδιέξοδο, σε ένα δράμα, προκειμένου να δικαιολογώ τον εαυτό μου για την αδράνεια μου?

Ξένες γόπες

Χάθηκες.
Χάθηκα.
Σε δρόμους απροσδόκητα γνωστούς.
Ψάχνω να βρω αλήθειες και αποτσίγαρα.
Ν'ανάψω και να καούν τα ψέμματα.
Θα 'ναι ξάστερα απόψε μωρό μου.
Θα ζωγραφίσω μάτια σε παντζούρια μισάνοιχτα,
σαν θα 'ρθει το πρωί να δεις τον κόσμο με άλλη όψη.



Θέλω να βγεί το ψέμα απ'τη ζωή μου. Μα είσαι στ'αλήθεια τόσο δυνατός ή τόσο τρελός να δεχτείς την αλήθεια Μου?

Συνήθειας το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.

Και παίρνοντας την πάσα από τον μικρό ξανθό και αγαπησιάρη φίλο μου, έχω να δηλώσω τα εξής:

Μία ώρα, κάθε μέρα, αφιερώνεται αποκλειστικά στο να μαζέψω το δωμάτιο μου. Επί μία ώρα κοπιάζω προκειμένου σε 10' από όταν τελειώσω να είναι ξανά μπουρδέλο. (Και δεν το εννοώ για το ήθος ή τις σεξουαλικές επιδόσεις της ιδιοκτήτριας του δωματίου).

Κάθε μέρα θα κάνω κάποια βλακεία (για να το πω επιεικώς) και κάθε μέρα θα βρω για τον εαυτό μου την τέλεια δικαιολογία προκειμένου να είμαι ήσυχη με την συνείδηση μου.

Κάθε βράδυ όταν πέσω να κοιμηθώ φαντασιώνομαι πως έχω κερδίσει 100,000,000 ευρώ στο joker. Συνήθως προτού βάψω τους τοίχους του νέου μου σπιτιού με έχει πάρει ο ύπνος με ένα ηδονικό χαμόγελο στα χείλη. Σε περιπτώσεις έντονης αϋπνίας (ή ξεφτιλίσματος στον ύπνο κατά την διάρκεια της προηγούμενης μέρας - γεγονός όχι ιδιαίτερα σπάνιο) φτάνω να αγοράζω ότι είναι δυνατόν κανείς να αγοράσει και μετά το ρίχνω και στην φιλανθρωπία.

Birthday-girl!

Έχω γεννέθλια σήμερα! Στις 7:45 το απόγευμα θα έχω κλείσει 27 χρόνια ζωής. Γάμα τα! Πως περνάνε τα χρόνια έτσι?...

IOY-IOY-IOY-IOY!

Έτσι κάνει το πουλμανάκι με τους καλούς ανθρώπους που είναι ντυμένοι στα λευκά, σου κάνουν δώρο και εσένα ένα λευκό μπουφανάκι που κλείνει πίσω (τελευταία λέξη της μόδας!) και σε πάνε μια βολτίτσα σε ένα ωραιότατο μέρος όπου γνωρίζεις πολλές ιστορικές προσωπικότητες (βλ. Ναπολέων, Ιησούς κτλ)....
Ωπ! Το ακούω να έρχεται!!! Ήρθαν να με πάνε βόλτα!!! Τι καλαααααααα!!!

Panic attack

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους φοβίες. Εγώ φοβάμαι τις κατσαρίδες, τα ύψη, το σκοτάδι, τη σιωπή, τα κίνητρα των ανθρώπων, την αρρώστια γενικά, τον καρκίνο ειδικά και το θάνατο.
Είναι μέρες τώρα που μου έχουν μπεί υποψίες για ένα πολύ δικό μου άτομο. Πως είναι άρρωστο και πως μπορεί να πεθάνει. Εξετάζω συμπτωματολογία, συγκρίνω στο ίντερνετ, ψάχνω μελέτες, θεραπείες, κόστη, γιατρούς, πιθανότητες επιβίωσης. Όλα ένα "πως-που-γιατι". Και τα κάνω όλα με την μεθοδικότητα και την ψυχραιμία γερμανού γραφειοκράτη. Είμαι η Χέλγκα, ερευνήτρια από την Φρανκφούρτη, για να μην είμαι εγώ που καταρρέω.
Έχω δύο μέρες ακόμα μέχρι να συνοδεύσω το άτομο αυτό στο γιατρό για εξετάσεις. Δύο μέρες στις οποίες θα ζω στην αμφιβολία. Δύο μέρες στις οποίες δεν έχω την δυνατότητα να μοιραστώ τους φόβους μου μαζί του, αφενός για να μην το πανικοβάλλω άδικα, αλλά και για να μην με περάσει για υποχόνδρια στην καλύτερη (ή για δέσιμο στην χειρότερη).
Ένα από τα πράγματα που αγαπώ είναι να έχω δίκιο. Η πνευματική ματαιοδοξία μου σπάει κόκκαλα. Αλλά θα άλλαζα όλες τις φορές που είχα δίκιο και το χάρηκα για να μην έχω δίκιο αυτή τη φορά.

Happy New Year

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο.

Κάθε χρόνο λίγο πρίν την πρωτοχρονιά κάνω προβλέψεις για την επερχόμενη χρονιά. Δεν είναι κληρονομικό χάρισμα, και αφορά μόνο την πάρτη μου. Το 2007 το υπολόγιζα σαν μία υπέροχη χρονιά, και όντως ήταν. Μου συνέβησαν υπέροχα πράγματα που γέμισαν την ζωή μου με χαρά. Απλά ότι όμορφο ήταν να αποκτήσω ή να μου συμβεί, ήρθε μετά κόπων, βασάνων και δακρύων.

Πρόβλεψη για το 2008: Αυτή τη χρονιά η ζωή θα μου διδάξει την αρετή της υπομονής. Έχω να φάω την πίκρα της ζωής μου. Όμως δεν θα πτοηθώ. Άλλωστε αυτό είναι το μάθημα...